Ik liep Church Street uit en leunde met mijn voorhoofd tegen de metalen omheining terwijl ik de enorme kuil overzag…
… Er was een kruis, gemaakt van twee steunbalken van het terrein. Heilige grond, land beladen met haat maar niet erdoor gevloerd, niet door het kwaad overmand. Er was iets anders, niet in de kerkelijke betekenis van het kruis, maar toch… er was iets wat aanvoelde als het tegenovergestelde van angst, wat aandeed als de pinksterwinden die Manhattan een jaar na 11 september 2001 teisterden, een zuiverende wind die vergéving met zich meedroeg. Was dat mogelijk? Ik tastte in mijn eigen hart, zocht diep in mijn herinneringen van die dag. Nee, het was niet mogelijk. Ik kon het niet opbrengen.
